Bugun günlerden 'hergünle aynılık'

Son günlerde okudugum 'cesur yeni dünya' nında etkisinden olsa gerek paranoya seviyem gittikçe arttı.
Kuklalastırılmıs insan olduğumuza ve gerçek özgürlüğün bunların hiçbiri olmadığına inanmaya daha çok basladım.
Önceleri dinle kuklalastirildigimizi düşünürken simdi 'din ve aptal ahlak kuralları' ile kuklalastırıldıgımıza inanıyorum.
Bir insan 'aa bu cok ayip' dendiği icin ; nü calisma yapamıyor.
Bir baska insan 'cık cık cık bu saatte kız kısmı cıkar mıymıs dısarı?' dendiginden dolayı 'anne mervelerde kalabilir miyim?' diyerekten o büyük ahlaksızlıgı yapiyor.'YALAN SÖYLÜYOR'
evet,dürüst olmak önemlidir.Bunu ahlaklı oldugu icin degil,erdemli oldugu icin savunuyorum.Erdem her insana bir parca bahsedilir,tıpkı akıl gibi.
Ve akıl gibi kullanan ve kullanmayan insanlar vardır.
Herseyin kısıtlandıgına inandigim yaşamımda kuklalastırılmanın ötesine gitmek icin, 'yasaklar cignenmek icindir ' diye bahsedilen aptal cümleye sadık davranıyorum.
Yasaklanmasının bir sebebi vardır,ama bu kuralları KİM NEDEN VE NİCİN KURUYOR?
ideal toplum icin mi?
mutlak mutluluk icin mi ?
sonsuz ahlak icin mi?
Herseyin sebebini olusturan 'birey-tanrı veya yaratıcı' bizlerin sartlanması icin caba harcayacak insanlari da yaratıyor.
Farkında olmadan ahlak kurallarının kölesi oluyoruz.Ahlak kurallarına uyduk,cok mutluyuz diye bir kafa yasıyoruz.
Ve bizlere bahşedilen en büyük seyin 'akıl ' oldugunu üstüne basa basa belirtiyorlar.
Evet;onlar bizi kuklalastırıyor ama diyorlar ki ;
Kukla olmamak sizin elinizde.Özgür ve gercek mutlu olabilirsiniz.Ama 'HERSEYİNİZİ KAYBEDERSİNİZ.'
TOPLUMADAN ATILIRSINIZ,DISLANIRSINIZ VE SEVİLMEZSİNİZ.

Insanoglunun temel ihtiyacı sayılacak kadar onemli olan sevilmek ve bir birey oldugunu hissetmek duygusundan vazgecemedigimiz icin hepimiz bile bile kendimizi kölelestiriyoruz.Kölelesmemizi durdurmadıgımız sürece gelecek nesillerimiz korkak,uyuşuk tıpkı bir deney faresi gibi yetismeye basliyor.

Yine de farkında olmamızda yeterli degil midir?